Hasis Ağa ile bir Meczub'un hikayesi

Dün dinlediğim bir hikayeyi, “Ne istediler de vermedik!”den “Bunlara su bile yok!” nadanlığına savrulan ve buna rağmen “Rahmetimiz gazabımızı geçecek!” diyecek kadar kendisini kaybeden bir kendini bilmeze ithafen nakl ediyorum:

Bir köyde zengin bir ağa varmış. Bu ağa kendisine övgüler dizilmesi karşılığında çevresindekilere bahşişler, hediyeler verir, lütuflarda bulunurmuş. Ama gelin görün ki köyün insanlara uzak Allah’a yakın bir meczubu varmış ve bir türlü ne Ağa’ya övgüler dizer,  ne de ondan bir şey istermiş. Bu duruma bozulan Ağa, onu da kendisini övenler ve karşılığında lütuf bekleyenler kafilesine katabilmek için bir şeyler yapması gerektiğini düşünmüş.

Kahyasını çağırmış ve “Gidin getirin o Meczub’u, köşk ve çiftliğimden neyi beğenirse, ne isterse alabileceğini söyleyin!” diye emir vermiş.

Kahya, Meczub’u alıp getirmiş ve köşkten/çiftlikten ne isterse alabileceğini söylemiş.  

Meczub çevreye bakmış, bakınmış her şeye ve gözüne doru bir atı kestirmiş. “Şu atı istiyorum” demiş. Der demez de kahyayı bir telaştır almış. “Ama o Ağa’nın en sevdiği at. Dünyada vermez!” demiş.

Meczub ısrar etmiş “Gidin Ağa’ya söyleyin, ya o atı alırım ya da hiçbir şey.”

Kahya çaresiz Ağa’ya gitmiş ve durumu anlatmış. Hasis Ağa, “Dünyada olmaz! En çok sevdiğim o atı asla vermem! Ama bir takibe alın bakalım, Meczub bu tavrımı nasıl karşılayacak, ne diyecek?” diye emir vermiş.

Malum kendi kendilerine sesli konuşmalarıyla meşhur Meczub’u, kendisine tahmin ettiği gibi Ağa’nın istediği atı vermediğini söyleyen kahya ve adamları takibe almış.

Meczub, çiftlikten ayrılırken beklendiği gibi kendi kendisiyle konuşmaya başlamış. “Ağa de kim oluyor! Sen (Allah) istesen o atı verirdi... Ağa da kim oluyor! Sen istesen o atı verirdi… Ağa da kim oluyor! Sen istesen o atı verirdi… …” diye tekrarlayarak yürüyormuş.

Kahya gelmiş durumu Ağa’ya aktarmış. Ağa’nın elbette ki canı çok sıkılmış. “Nasıl olur da Meczub atı vermeyenin de, verecek olanın da kendisi olduğunu anlamaz” diye epey içerlemiş. Meczub’a okkalı bir ders vermek gerektiğini düşünmüş.

“Çağırın o Meczub’u ve istediği o atı verin” diye emretmiş. Ama "yine takibe alın ve bakın bakalım bu sefer neler söylüyor? demeyi de ihmal etmemiş.

Kahya Meczub’u yeniden çağırmış ve istediği atı kendisine vermiş. Çiftlikten ayrılırken kahya ve adamları Ağa’nın emrettiği gibi Meczub’u yine takibe almışlar. İstediği atı alan Meczub doğal olarak bu sefer sözlerini biraz değiştirmiş:

“Ağa da kim oluyor! Bak Sen istedin nasıl da tıpış tıpış atı verdi... Ağa da kim oluyor! Bak Sen istedin nasıl da tıpış tıpış atı verdi… Ağa da kim oluyor! Bak Sen istedin nasıl da tıpış tıpış atı verdi… …”

Anlayana veya anlamak isteyene ne çok şey anlatıyor bu hikaye…